Well wasen se off villä Wissä,
die Ooschdaklogge, die Narzisse,
in hellem Gääl mem grienä Still,
enn große Putschä, ganz schee vill. 

Enn Zäit lang waren se vatrief,
on niemie vill wa iwwarisch blief,
ganz rous/gerobbt, vill abgemäät,
on äänfach driwwa aangesäät.

Wai lässt ma se enn Ruh als schdeä,
dat se ahall genn, nett vageä,
das se enn Honnad Joa noch blieä,
on vill die Niggloos/bluume sieä. 

© Margareta Bouillon-Adams, 2012