Advent om Land

 

Medahohe Schneeturmwand,

Fußspurä von Hous zu Hous,

on die Landa enn da Hand,

läicht äm koum dä Hämwäh ous.  

Nass on kalt vom Schlieräfahrä,

on dä Gäiz schon enn da Hand,

ach die Nobaschkenna waarä,

rotfafrohr wai hämgerannt.  

Dichde Floggeheade setzä,

off dem Gaadezoun ous Holz,

äiskrisstallne Blume bletze,

funkelnd, selvarisch on stolz.  

Enn da Kisch on iwwaall,

ess ä Brotabbelgeruch,

on dä Niggeloos kemmt ball,

hoffentlich brengt ä genuch.  

Engelscha genn offgestellt,

hell dat easchde Kerzje brennt,

Ruh läit off dea Wendawelt, <

hämlisch ess die Zait – Advent.

©Margareta Bouillon-Adams