Wassa fòòa dä Honnd
| Erzähler | Frieja ess ma baim Begga-Maria graadous die Trabb roff enned Geschäffd gang. Dä Anbou ess jo eeaschd späära komm. Annem scheene Daach, huggd dadd Piddasche off dänne Träbbestuufe onn läggd ann sainem Luddscha, dä ed Begga-Maria em zu gänn haad. Änn hadd jaus off sain Modda gewaad, die noch amm schwäddse waa. Dòò kemmd vonn onne hooch ed Klausje onn haad ä klääne Honnd ann da Lain. Graad wolld ää dä Honnd am Gelännda fäschdbenne, fòòa renn kaawe se geeä wie dadd Piddasche doo freed: |
| Piddasche | Saa! Ess dadd lòò däi Honnd? |
| Klausje | Jòò, miea hann dää geschda eeaschd kried, dä ess eeaschd ä paa Mòònadd alld. |
| Piddasche | Ai, miea hann aach ä Honnd. |
| Klausje | Jòò, dadd wääs äisch |
| Piddasche | Wivill Wassa säiffd dann däi Honnd so am Daach? |
| Klausje | Òò, dadd wääs äisch doch nedd, wivill Wassa dä amm Daach so säiffd |
| Piddasche | Jòò, sovill säiffd uure aach. |
Die Geschichte beruht auf einer wahren Begebenheit.
Die Namen sind teilweise geändert.
©Margareta Bouillon-Adams
