Ed waa enn däa Zäijd, in däa die Laid kään Audos haare. Nua dä Haggedal, wail dä Doggda waa, onn die Emmi, die waa nämlich Hewamm, die haare ännd. On Stróßelambe haared aach noch nedd gänn, heegschdens so Landare, die hann dä ääne orra annare hääm geläischt. Genaau enn däa Zäijt erred passead.
Die Spugkgeschichd vom onnhäämlije Meddfahra, orra wie ma so äbbes nänne soll..
Et waa nämlich so:
Däe Mann, omm dä ed lòò gehd, waa ous ämm benóhbadde Saargebiet nóó Damflos vahäirad. Ä haad emma off da Buss geschaffd, dia wess schon, off däa Mariahedd. Jóó, von dämm saim Dorf bess off die Buss waa ed jóó se Fuus nedd so wäid,awwa von Damflos.On so ess dä braawe Mann jere Daach dä Godd an de Himmel braachd hadd se Fuus von Damflos Richdung Zesch durrich dä Äwaschwald off sain Arwedd gang. Bess off dää Dach, wo enn dóó ä Faahrad kried hadd. Dadd waa vielläischd en Aleichterung. Ä Faahrad, dadd haad noch lang nedd jeera. Off jeere Fall hadd dadd dämm Mann genezdt.
Dä easchde Morrije ess ä dann lóss medd saim naue Faahrad. Diea missd ouch voastelle - kännd medd so Gangschaldung wie haud, awwa emmahinn, ä waa stolls droff. So hat ä dann säi Faahrad gedreggdt, dä Bärrisch eroff Richdung Zesch, bess ä an de Damfloser Kerijoff komm es. Ab dóó konnd ä sich droffsäddse on trääre. Awa wadd waa wai? Dadd Faahrad ess jóó so schwäa von da Stell gang als wie wenn dó henne omm Gepäggträja noch ging ääne droff hugge! Dä Mann hadd sich rommgedrähd onn gegugkd. Ed waa awwa, kääne se siä, off dem Gepäggträja. Nää nää, daachd dä Mann,dadd lóó kann doch nedd senn und hadd gedrääd on gestrambeld, bissen ennd Schweddse komm ess. Onn so onngefäa gentiwa von däa Waldwiss, dóó harred dann nómmó läischda gang off saim Dróóhdesel. Komisch waa dadd. Onn so hadd ä säi Wääh foadgesäddsd, biss off sain Arwedd off da Buss. On óówens,dann ess ä dä sällwe Wääh wie morrijens nómmól hääm gefaah off saim Faahrad, on wie ä dóó nómmó am Kerrijoff voabäij komm ess, aij wadd ä Schlaach - dadd Faahrad ess alls schwäara genn. So äbbes Sältsames awwa ach. Na ja.
Dä Mann hadd se easchd näisch droff gänn off die Sach. Awwa wie sich dadd jeere on jeere Dach wirraholl hadd, dóó waared dämm nimmi äänalai.
So langsam ess dämm die Sach onnhäämlisch gänn onn ä hadd gegkrould. Onn äänes óówens haren sich ä Häadds gefassd onn dad saina Fraa vazehld. " Jesses Maria Josef". Die hadd ball äbbes aan sich kried wie ed dódevon gehoad hadd. Jóó, wai waa guure Róod daija. Lóó konnd nua noch dä Baudoux hellwe, dä Paschdoa.
Dadd wolld dä Mann aijendlich nedd, awwa ä wolld aach nimmi dä onnhäämlije Meddfahra off saim Faahrad, orra wadd dadd aach emma waa. So langsam ess- em dadd nämlich grailisch vóakomm, onn wenn ää nua schonn von Wairjem dä Kerrijoff gesieh haad, harren schon Hienahoud kried. Wadd essem dann annischda iwwarisch bliev, dä Baudoux muschd dódevon afahre.
So hann die zwai brawe Lait et dann aach gemach.
Gott sei Dank woschd dä Baudoux Róód.
Morrijens enn alla Frieh ess ä medd dämm Mann ousem Hous medd dämm Faahrad off die Arwedd gann. Dä Mann ha geschoof, dä Baudoux nääwe drahn ess getappd onn hadd gebääd. Koum wie die zwóó ann dä Kerrijoff komm senn onn dä Mann sich off säi Faahrad gehuggdt hadd, dóó waaren nómmó dóó – dä onnhäämlije Meddfahra. Henne off dem Gepäggträja. Onn dadd Faahrad waa schwäa wie Bläij vóa se trääre. „Waij“, saad dä Mann,“waij huggd enn nommo droff, Herr Paschdor. Äisch paggen ed koum fóa se trääre.“ Onn enn dämm Momänd hellt dä Baudoux dadd Wäijwassa on sprängeld ed iwwa dadd Faahrad onn de gannse aschroggene Mann. Dann haaren noch ä Gebääd geschwäddsd onn gesaad, dass dadd beschdemmd en aarem Seel wäa, die kä Ruh fenne gäng onn waij beschdemmd Ruh gääf. Nó ja. Mia hoffe móól ed bäschd. Onn so war ed dann aach komm.
Ob dia ed glaafd orra nedd. Dä Mann haadt von däem Daach an Ruh gehadd.Kä Meddfahra. Kä schwäa Faahrad me. Wadd ä Glegg. Onn groule brouchd dä aach nimmi, wenn ä am Kerrijoff vóabei komm ess.
©Margareta Bouillon-Adams